Proba5

Le Pelegrinage de Christiano 1. Conviction de peccato .1 Durante que io camminava per le deserto de iste mundo, io perveniva a un certe loco, ubi il habeva un cava. Hic io me addormiva e habeva un sonio.

.2 Io soniava, e tosto io videva un homine, vestite de povre vestes lacerate, qui stava in un certe loco, con le facie revolvite de su proprie casa, con un libro in mano, e con un grande fardello super su dorso [Is 44:6; Lc 14:33; Ps 38:5; Hab 2:2].

.3 Io reguardava, e le videva aperir le libro e leger in illo. Durante le lectura ille comenciava lacrimar e tremular, tanto que ille non poteva plus continer se e per un voce lamentose ille critava: "Que debe io facer? [Act 2:37].

.4 In ille lamentabile condition ille retornava a casa e cercava celar a su sposa e a su filios su proprie suffrentia, ma ille non succedeva facer lo, proque su pena augmentava semper plus.

.5 Finalmente ille se effundeva a su sposa e a su filios e diceva: "Mi car sposa, e vos, mi amatissime filios, io es triste e profundemente turbate: le fardello que io porta es tro pesante,

.6 in ultra io ha essite informate que in tote certitude, nostre citate essera comburite per un foco que venira del Celo: nos omnes perira miseremente si nos non trova un via pro fugir, un via que io non mesmo cognosce.

.7 In audir iste parolas, su familia esseva multo surprendite, non proque illes habeva credite al parolas que ille diceva, ma proque illes comenciava timer que ille se affollava. Comocunque, nam le nocte se avicinava, illes le exhortava a vader a lecto, in le spero que le somno poterea calmar su cerebro.

.8 Le nocte, tamen, esseva pro ille tanto travaliate quanto le jorno e, pro isto, ille lo passava in singultos e in lacrimas. Assi, quando le jorno arrivava, illes voleva informar se como ille stava nunc, ma ille respondeva: "Semper pejo, semper pejo.

.9 Ille desirava pois continuar a parlar a illes, in le spero de convincer les, ma in van, illes comenciava a indurar se; illes etiam probava a facer le revenir al ration per le manieras forte, aliquando per derision, aliquando per reproches e, altere vices, illes simplemente le ignorava: pro isto ille comenciava retirar se in su camera a precar e a compatir les, ma etiam a condoler su proprie miseria. In ultra, ille passava le tempore in camminar solitari per le campos, aliquando in leger, aliquando in precar.

.10 Un vice, durante que ille camminava per le campos, io videva que, como il esseva su habitude, ille legeva ille su libro e ille me pareva particularmente inquiete e, durante su lectura, como ille jam habeva facite, ille se effundeva e diceva: "Que debe io facer pro salvar me? [Act 16:30,31].

2. Christiano e Evangelista

.1 Io ora percipeva que ille reguardava nunc in un direction, pois in un altere direction, como si ille haberea desirate currer, ma ille remaneva semper stante, proque ille non sapeva a ubi vader.

.2 Io reguardava e videva un homine, nominate Evangelista, le qual veniva verso ille. Evangelista le demandava: "Proque tu lacrima?. Ille respondeva: "Senior, io apprendeva ex le libro in mi mano que io es condemnate a morte, e post illo, al judicamento, e io non vole ni morir, ni esser judicate [Heb 9:27; Job 14:21,22; Ezek 22:14].

.3 Alora Evangelista diceva: "Proque tu non vole morir, esque le vita non es forsan plen de travalios?. Le homine respondeva: "Proque io time que iste fardello que io porta sur mi dorso certo me facera cader ancora plus in basso que mi proprie tumba, usque al Tophet (inferno) [Is 30:33]. In ultra, senior, si io non ama ir al prision, io certo non amarea ir al judicamento, e de illo al execution. Pensar a iste cosas me face plorar.

.4 Assi Evangelista le dava un pergamena sur le qual il esseva scripte: "Fugi del castigamento divin que es preste a venir [Mat 3:7]. Le homine, assi, lo legeva e, in reguardar attentivemente Evangelista, diceva: "A ubi io debe fugir?.

.5 Inde Evangelista diceva, in indicar un campo multo vaste: "Esque tu pote vider ibi un lumine brillante? [2 Pe 1:19]. Christiano respondeva: "Io crede que si. Alora Evangelista diceva: "Continua reguardar ille lumine, e va ibi directemente, assi tu videra le Porta. Quando tu colpara, alcuno te dicera lo que tu debe facer.

.6 Assi io videva in mi sonio que le homine comenciava currer. Ille non habeva ancora currite multo lontan de su proprie porta de casa quando su sposa e su infantes, in perciper su fuga, comenciava critar verso ille de tornar retro [Lc 14:26]. Le homine, tamen, poneva su digitos in su aures e curreva in ultra, e ille critava: "Vita, vita, vita eterne!. Assi ille non reguardava plus a retro [Gen 19:17; 2 Cor 4:18], ma fugiva verso le medio del plana.

.7 Mesmo su vicinos veniva a vider le e, durante que ille curreva, alcunes le derideva, alteres le menaciava, alteres ancora le exhortava a retornar. Inter iste ultimes il habeva duo homines qui se resolveva vader a caper le per fortia.

3. Obstinato e Plicabile

.1 Le nomine del prime esseva Obstinato, e le nomine del secundo esseva Plicabile. Intertanto le homine habeva se distantiate multo, tamen illes habeva resolvite de attinger le e, in poc tempore, illes poteva haltar se.

.2 Tunc le homine diceva: "Vicinos, proque vos ha venite?. Illes diceva: "Pro persuader te a retornar con nos, ma ille diceva: "Isto non es possibile. Vos habita in le Citate del Destruction (le mesme placia ubi io nasceva), e si vos mori ibi, tosto o tarde vos cadera sub vostre proprie tumba, in un loco plen de foco e de sulfure. Esque vos volerea venir con me?.

.3 "Que?, diceva Obstinato, "e lassar nostre amicos e nostre confortos a retro?, "Si, diceva Christiano, nam isto esseva su nomine, "proque tote illo que vos lassarea a retro, non es mesmo comparabile a un poco de lo que io cerca pervenir a gauder [2 Cor 4:18], e si vos veni con me, vos lo potera obtener alsi. Ibi il ha benes in abundantia pro totes. Veni, e proba mi parolas.

.4 Obstinato: "Qual cosas cerca tu, nam tu quitava le mundo integre pro illos?. Christiano: "Io cerca un hereditage incorruptibile, pur, indestructibile [1 Pe 1:4-6; Heb 11:6-16]. Illo se trova intangite in le Celo. Illo essera donate, al tempore fixate, a illes qui lo habera diligentemente cercate. Isto es scribite in mi libro. Lege!.

.5 Obstinato: "Depone tu stupide libro. Vole tu venir a retro con nos, o no?. Christiano: "No, non io, nam io ha jam ponite mi mano super le aratro [Lc 9:62].

.6 Obstinato: "Vamos, ergo, mi car vicino Plicabile, vamos retornar, vamos a casa sin ille; quando imbecilles como isto se pone in le capite alique, illes pensa de saper plus que septe homines rationabile!. Plicabile: "Attende, non insulta. Si iste bon Christiano dice le veritate, si le cosas que ille cerca es melior que le nostre, io esserea inclinate a vader con Christiano.

.7 Obstinato: "Que? Ha il ancora altere folles? Ascolta me, e vamos a retro. Qui sape a ubi iste folle poterea conducer te? Sia sage, arretra te!. Christiano: "Veni con me, mi car vicino Plicabile, le cosas del quales io te parlava existe vermente, e multe altere meravilias ancora. Si tu non me crede, lege in iste libro per te mesme. A confirmar le veritate de lo que hic es scribite, es le sanguine de su factor! [Heb 9:17-22].

.8 Plicabile: "Ben, vicino Obstinato, io comencia vider plus clarmente. Io intende vader insimul a iste bon homine e condivider su sorte. Ma, mi bon companion, esque tu cognosce le via que porta a iste desiderabile loco?. Christiano: "Un homine nominate Evangelista guida me: ille me diceva de vader a ille Porta que sta ibi. Nos recipera altere instructiones quando nos pervenira ibi.

.9 Plicabile: "Vamos, ergo, vamos hastar nos!. Assi illes se poneva in marcha. Obstinato: "E io retorna a casa, io non essera companion de tal folles!.

.10 Nunc io videva in mi sonio que quando Obstinato habeva retornate a casa, Christiano e Plicabile conversava per le plana. Assi illes parlava. Christiano: "Veni, car vicino Plicabile, como sta tu? Io es felice que tu te persuadeva a venir con me. Si solmente Obstinato ipse haberea sentite le mesmo que io sentiva del poter e del terror de lo que nunc non ancora es visibile, ille non haberea retornate assi facilemente.

.11 Plicabile: "Veni, mi car vicino Christiano, nam il ha solmente nos duo hic. Dice me de plus super lo que son iste cosas, como nos potera gauder los, e exactemente a ubi nos va. Christiano: "Pro me, il es plus facile pensar a iste cosas plus tosto que parlar de illos. Comocunque, proque isto te es agradabile, io va leger lor description in mi libro.

.12 Plicabile: "Esque tu pensa que le parolas de tu libro es certemente ver?. Christiano: "Si, certo, proque illos esseva facite per Ille qui non dice mendacios [Tito 1:2].

.13 Plicabile: "Ben dicite. Que illos es?. Christiano: "Il ha un regno infinite pro esser habitate, e un vita eterne pro esser donate, in le quales nos pote habitar pro semper [Is 65:17; Joh 10:27-29]. Plicabile: "Ben dicite, e que altere?.

.14 Christiano: "Il ha coronas de gloria pro esser date a nos, e vestimentos que facera nos brillar como le sol in le firmamento del celo [2 Tim 4:8; Ap 22:5; Mt 13:43]. Plicabile: "Isto es excellente. E que altere?.

.15 Christiano: "Il non habera plus ni plorar, ni plus penas; proque le proprietario de iste placia essugara omne lacrimas de nostre oculos [Is 25:8; Ap 7:16,17].

.16 Plicabile: "E qual compania habera nos ibi?. Christiano: "Ibi nos incontrara Seraphim, Cherubim, creaturas si luminose que quasi nos non potera reguardar los [Is 6:2; 1 Thess 4:16,17]. Tu incontrara alsi milles e dece milles de personas qui jam ha arrivate in ille loco; nulle persona, tamen, te ledera, nam totes es amabile e sancte. Totes cammina coram Deo, ben acceptate per Ille pro semper. In un parola, nos ibi videra le ancianos con lor coronas auree [Ap 4:4]; ibi nos videra le sancte virgines con lor harpas auree. Ibi nos videra le homines qui in le mundo habeva essite secate a pecias, comburite in le flammas, mangiate per bestias, submergite in le mares a causa del amor que illes habeva pro le Senior de iste loco. Totes stara ben, totes essera revestite de immortalitate como per un belle vestimento [Joh 12:25; 2 Cor 5:2-4].

.17 Plicabile: "Solmente in audir tote isto mi corde esseva rapite, ma esque tote isto essera a gauder liberemente? Como nos obtenera tote isto?. Christiano: "Le Senior, Governator de iste pais, ha scribite clarmente in iste libro tote isto, e si vermente nos lo desidera, ille dara tote isto a nos, e gratuitemente [Is 55:1-8; Joh 6:37; Ap 21:6; 23:17].

.18 Plicabile: "Ben, mi bon companion, io es felice de audir iste cosas. Vamos, vamos hastar!. Christiano: "Io non pote marchar tanto rapidemente quanto io volerea a causa del fardello que io porta sur le dorso.

4. Le Palude del Discoragiamento

.1 Nunc io videva in mi sonio que, justo quando illes finiva lor conversation, illes perveniva a un Palude multo fangose que esseva in le medio del plana, e illes, negligente lo, tosto cadeva intro. Le nomine del Palude esseva Discoragiamento. Illes poteva transir a fatiga solmente un poco, e illes deveniva completemente fede. Christiano, tamen, a causa del fardello que ille portava sur su dorso, comenciava submerger se in ille fango.

.2 Plicabile: "Oh, vicino Christiano, ubi es tu nunc?. Christiano: "Vermente io non lo sape!. In experir tote isto, Plicabile comenciava a sentir se offendite e, con rabie, ille diceva a su companion: "Esque isto es le felicitate super le qual tu me parlava usque a nunc? Si nos incontra jam in le comenciamento de nostre cammino si multe difficultates, que pote nos expectar ancora ante terminar nostre viage? Si io me potera salvar de tote isto, tu potera tener tu belle pais toto pro te mesme.

.3 Dicite isto, con un desperate effortio, ille exiva del fango in ille parte del palude que esseva le plus vicin a su proprie casa, plus tosto que al Porta, e ille se distantiava. Christiano non le habera plus vidite.

.4 Christiano assi remaneva sol in agitar se in le Palude del Discoragiamento. Ille cercava, tamen, de star in ille parte del Palude que esseva le plus vicin al Porta, plus tosto que a su casa. Totevia ille non succedeva exir de ille Palude, super toto a causa del fardello que ille portava sur su dorso.

5. Adjuta

.1 Ma ecce que io videva in mi sonio que un homine perveniva a ille. Su nomine esseva Adjuta, e ille demandava proque Christiano esseva ibi.

.2 Christiano: "Senior, un homine appellate Evangelista me diceva de pervenir a ille Porta ibi in fundo pro fugir del castigamento veniente e, durante le viage, io cadeva hic.

.3 Adjuta: "Ma proque tu non videva que il ha anque un passage plus firme?. Christiano: "Io habeva si multe pavor que io prendeva le prime via que me pareva practicabile e io cadeva hic intro. Adjuta: "Alora, da me tu mano!. Assi ille le dava le mano e le traheva foras de ibi, ille le poneva sur le terra firme e ille le exhortava prosequer su cammino [Ps 40:2].

.4 A iste puncto io mesme interveniva pro demandar a Adjuta: "Senior, io vide que isto es le sol via pro ir ab le Citate del Destruction al Porta ibi. Proque, alora, iste strata non va esser resanate a fin que le viagiatores va gauder de major securitate?.

.5 Assi ille me respondeva: "Iste palude fangose non pote esser resanate: de facto isto es le loco ubi on effunde continuemente tote le immunditia que on elimina per le repententia del peccatos. Isto es proque illo es appellate Palude del Discoragiamento.

.6 De facto, quando le peccator comprende esser perdite, in su animo surge si multe timores, dubitas e pensamentos discoragiante que totes insimul illes se effunde e remane hic. Ecce proque le terreno es in un assi horribile condition!

.7 Le rege non amarea que iste loco remaneva assi fede e deforme [Is 35:3,4]: su servitores, sub le direction del Inspectores de Su Majestate, ha travaliate per plus de 1600 annos super iste pecia de terreno pro resanar lo. 20.000 carros plen de material ha essite jam jectate hic, al contrario, milliones de optime consilios conflueva continuemente hic de omne angulo del dominios del Rege (multes dice que istos es le melior material pro le resanamento de iste loco).

.8 Le situation haberea debite certo ameliorar, ma isto es ancora le Palude del Discoragiamento e tal illo sera semper, etiam si on face tote le possibile pro cambiar lo.

.9 Certo, sub le direction del Legislator on construeva bon pontes in le medio de iste Palude ma, proque in iste saison iste loco redunda de immunditia, iste pontes non es semper visibile.

.10 Tamen, mesmo si illos esserea plus visibile, le homines, tanto esturdite quanto illes solitemente es, va passar vicin e cade in le fango. Le terreno, tamen, es bon quando illes perveni al Porta.

.11 Nunc io videva in mi sonio que finalmente Plicabile habeva pervenite a su proprie casa.

.12 Su vicinos veniva, assi, a visitar le. Alcunes diceva que ille habeva essite sage a retornar; alteres diceva que ille habeva essite folle a vader hasardosemente con Christiano. Alteres ancora derideva su coardia, e diceva: "Certo si tu esseva preste comenciar le aventura, tu esseva pavide a renunciar a illo al prime difficultates!.

.13 Assi Plicabile cercava de celar se a su vicinos. Al fin, tamen, ille acquireva major confidentia, e le discursos del gente cambiava gradualmente e illes recomenciava assi a derider Christiano.

6. Sr. Sapientia mundan

.1 Nunc Christiano camminava sol quando ille videva un homine lontan, qui transiva le campo pro incontrar le. Il occurreva assi que illes se incontrava. Le nomine de iste gentil-homine esseva Sapientia Mundan, ille habitava in le citate de Politica Carnal, un citate multo grande, in le vicinitate del placia de ubi Christiano veniva.

.2 Iste homine, in incontrar Christiano, jam pareva cognoscer le, proque de quando ille decideva de abandonar le Citate de Destruction, isto habeva devenite occasion de commatrage non solmente in le citate ubi ille habitava, ma etiam in altere locos. Assi Sapientia Mundan, habente jam alcun idea circa Christiano e percipente de su travalio, de su suspiros e de su gemitos qui ille esseva, comenciava su interlocution.

.3 Sapientia Mundan: "Hallo, bon companion, a ubi tu va con ille grave fardello?. Christiano: "Si, isto es vero un grave fardello, si grave que io pensa que nulle altere povre creatura unquam habeva. Viste que tu me lo demanda, io te dice que io vade a celle Porta Stricte que sta ante me. De facto io esseva informate que ibi io forsan potera finalmente discargar me de illo.

.4 Sapientia Mundan: "Ha tu un sposa e infantes?. Christiano: "Si, ma io es tanto opprimite per iste grave fardello que io non plus poterea gauder de illes como antea. Il es como si io non habeva les [1 Cor 7:29].

.5 Sapientia Mundan: "Esque tu me prestarea attention si io te dava un consilio?. Christiano: "Si illo es bon, certemente, nam io necessita bon consilios. Sapientia Mundan: "Io te consilia de liberar te tosto de tu fardello, nam tu nunquam potera trovar pace in tu mente si tu non lo depone, ni tu potera gauder del benedictiones que Deo te ha impartite. Christiano: "Isto es certo lo que io desidera, ma io non es capabile de discargar me de illo, ni il ha un altere persona in nostre pais capabile a facer lo. Ergo io face iste cammino, como io te diceva, a fin que io pote liberar me de mi fardello.

.6 Sapientia Mundan: "Ma qui te diceva de ir per iste via pro discargar te?. Christiano: "Un homine, qui me pareva esser un persona grande e honorabile. Su nomine, io rememora, es Evangelista.

.7 Sapientia Mundan: "Io le maledice pro ille stupide consilio. Il non ha in le mundo un altere via plus periculose e hasardose que ille per le qual ille te adressava, e tu lo videra si tu continua. Jam tu ha incontrate difficultates, nam io vide le fango del Palude del Discoragiamento ancora sur tu vestimentos. Isto non es que le comencio del problemas que te attende si tu va per celle direction.

.8 Audi me, io es plus vetule que tu! Per le via sur le qual tu vole camminar tu incontrara certo enoios, dolores, fame, periculos, nuditate, gladios, leones, dracones, obscuritate e, in un parola, morte e, si il los ha, cosas pejor que istos. Isto es certo ver proque isto esseva confirmate per multe testes. Proque ergo deberea un homine stultemente abandonar se al consilios de un estraniero?.

.9 Christiano: "Mi car senior, le fardello que io ha sur mi dorso es ben plus terribile pro me que tote iste cosas que vos mentionava. Non importa lo que io incontrara sur mi itinere, si solmente io potera incontrar un maniera de liberar me de iste fardello.

.10 Sapientia Mundan: "Qui te cargava con iste fardello?. Christiano: "Isto eveniva quando io legeva le libro que io porta in mano. Sapientia Mundan: "Io lo supponeva. Isto eveniva non solmente a te, ma alsi a altere personas debile qui se occupava de cosas troppo alte pro illes. Assi illes tosto cade in le mesme follia como tu. Iste follia non solmente rende le homines inepte (como io percipe que il eveniva a te), ma illes interprende desperate aventuras pro obtener lo que illes non mesme sape.

.11 Christiano: "Io ben sape lo que io vole obtener: le liberation de mi grave fardello!. Sapientia Mundan: "Non amarea tu facilitar le viage? Tu jam videva quante periculos illo comporta. Si tu habera patientia de audir lo que io te vole dicer, io potera adressar te a obtener lo que tu desidera sin le periculos de iste itinere ci. Si, le remedio es a disposition. Io pote in ultra adder que, in vice de celle periculos, tu habera multe securitate, amicitate e satisfaction. Christiano: "Alora io te preca de revelar me iste secreto.

.12 Sapientia Mundan: "Ben, ibi, in celle village appellate Moralitate, habita un homine multo judiciose, un homine de grande reputation, qui ha le habilitate de adjutar homines como te. Si, a mi cognoscentia, ille ha jam facite multo de bon in casos como isto. In ultra ille pote curar illes qui esseva tanto travaliate per fardellos como le tue. Tu pote vader a visitar le, e ille prompto te adjutara.

.13 Su casa es non mesmo un millia de iste placia ci, e si tu non le trova in casa, ille ha un amabile filio, Civilitate, al qual tu potera parlar tanto quanto tu lo pote facer como al vetule gentil-homine. Ibi, io diceva, tu potera discargar te de tu fardello e si tu non desidera plus tornar a tu citate originari, tu potera mesmo mandar alcuno a prender tu sposa e tu filios pro habitar in iste village. De facto ibi il ha multe casas libere pro habitar, un del quales tu pote obtener a rationabile precio de location. Ibi il ha abundantia de optime provisiones a bon mercato que rendera vostre vita felicissime. Tu vivera apud honeste vicinos qui te accreditara e te rendera honorabile.

.14 Christiano nunc esseva un poco indecise, ma al fin ille concludeva: "Si lo que iste gentil homine diceva es ver, io reputa que le decision le plus sage es sequer su consilio. Assi ille le demandava ancora: "Senior, a ubi io debe vader pro trovar le casa de iste homine honeste?

.15 Sapientia Mundan: "Vide tu ille alte Colle ibi?. Christiano: "Si, multo ben. Sapientia Mundan: "Alora tu debe vader a ille colle e le prime casa que tu incontrara es le sue.

7. Christiano e le deception del Alte Colle

.1 Assi Christiano deviava de su itinere originari e vadeva a incontrar Sr. Legalitate pro demandar le adjuta. Quando tamen ille arrivava al Colle, illo pareva si alte, e le sentiero que reptava sur illo si abrupte e scarpate que Christiano esseva per illo intimidate e ille refusava proceder in ultra. Assi Christiano remaneva stante sin saper plus que facer. Mesmo le fardello nunc le pareva multo plus pesante que antea. In ultra, del colle emanava flammas de foco que rendeva Christiano timorose de esser aduste [Ex 19:16-18; Heb 12:21]. Hic ille sudava e tremulava fortemente. Nunc ille comenciava regrettar de haber sequite le consilio de sr. Sapientia Mundan. Ma ecce ibi sr. Evangelista qui veniva pro incontrar le, e in vider le, Christiano comenciava erubescer. Assi Evangelista se avicinava semper plus e, ponente se coram Christiano, con un aspecto sever e terribile, comenciava a rationar con ille.

.2 Evangelista: "Que face tu hic?. Christiano, tamen, non sapeva que responder e remaneva sin parolas coram ille. Inde Evangelista prosequeva dicer: "Esque tu non es le homine que io trovava plorante extra le muros del Citate del Destruction?. Christiano: "Si, car senior, io es ille. Evangelista: "An io te adressava al direction del Porta Stricte?. "Si, car senior, diceva Christiano.

.3 Evangelista: "Proque ergo tu es nunc hic, deviate del juste direction?. Christiano: "Tosto quando io exiva del Palude del discoragiamento, io incontrava un gentil-homine qui me persuadeva que in le village ibi io haberea potite trovar un homine qui haberea adjuvate me a liberar me de mi fardello.

.4 Evangelista: "Qui esseva ille?. Christiano: "Ille me pareva un gentil-homine e ille me parlava multo e, al fin, io me debeva render. Assi io veniva hic, ma quando io spectava iste Colle e quanto scarpate illo es, io tosto me haltava proque io timeva que le Colle haberea potite collaber sur me.

.5 Evangelista: "Que te diceva iste homine?. Christiano: "Ille me demandava a ubi io vadeva, e io le diceva lo. Evangelista: "E que diceva ille in ultra?. Christiano: "Ille me exhortava de liberar me tosto de mi fardello, e io le respondeva que il esseva de facto le alleviation que io cercava e que io me dirigeva a ille Porta ubi io haberea trovate ulterior indicationes in re le placia del liberation. Ille tamen adjungeva que ille cognosceva un itinere melior, un itinere sin tote ille difficultates que se trova sur le via per le qual vos, senior, me adressava. Le altere itinere que io te consilia, ille diceva, te conducera al casa de un persona qui ha le capacitate de liberar te de tu fardello. Assi io credeva a su parolas e me deviava pro pervenir hic in le spero de un subite liberation. Quando, tamen, io me trovava hic e io constatava le veritate, io me haltava, pro timor, como io diceva, de periculos. Nunc, tamen, io non sape plus que facer.

.6 Evangelista: "Nunc, io te preca, halta te un poco, a fin que io te pote monstrar le parolas de Deo.

Intertanto Christiano stava ibi e tremulava. Evangelista adjungeva: "Guarda te de non refusar Ille qui parla, proque nemo pote fugir quando on refusa qui parlava super le terra, tanto plus nos non potera fugir si nos refusa Ille qui parla ex le celo [Heb 12:25]. In ultra ille addeva: "Le justo vivera per fide; ma si alcuno se retrahe, mi anima non habera plus alcun placer in ille [Heb 10:38].

.7 Inde Evangelista assi explicava iste parolas: "Tu es le homine que curre verso iste miseria, tu comenciava rejectar le consilio del Altissimo, tu comenciava retraher tu pede del via del pace, al hasardo de tu perdition ipse.

Inde Christiano cadeva a su pedes como morte, critante: "Povre me! Nunc io es perdite!. Evangelista tamen, le prendeva per mano e diceva: "Tote le blasphemias essera pardonate al homines; non sia incredule, ma credente. Alora Christiano se revivificava un poco, e se realtiava tremulante como antea, ante a Evangelista.

.8 Inde Evangelista continuava e diceva: "Presta multe attention al cosas que io dicera. Io nunc te monstrara qui esseva ille qui te decipeva e qui esseva ille qui te adressava per iste via erronee. Le homine que tu incontrava esseva Sapientia Mundan, nomine ben appropriate pro un sapiente de iste mundo, in parte proque ille favora solmente le doctrina de iste mundo [1 Joh 4:5] (ergo ille attende solmente le ecclesia del citate de Moralitate) e in parte proque ille prefere multo plus ille doctrina, proque illo le salva del Cruce. Proque ille es pois de attitude carnal, ille cerca obviar mi messages, quanquam illos es juste.

.9 Ora il ha tres cosas in le consilio de iste homine que tu debe abhorrer. a. Ille te faceva deviar. b. Ille tentava facer te odiar le Cruce. c. Ille poneva tu pedes in le sentiero que porta al administration del morte.

.10 Primo, tu debe abhorrer le facto que ille te faceva deviar, insimul a tu proprie consentir a illo: de facto illo esseva un repulsion del consilio de Deo e le preferentia al consilio de un Sapientia Mundan. Le Senior dice: Effortia te a entrar per le porta stricte, le Porta al qual io te mandava, proque stricte es le porta que duce al vita, e poc es illes qui lo trova [Lc 13:24; Mt 7:13,14]. Iste homine malefic te distraheva de iste Porta Stricte e del via que a illo conduce, e quasi ille te duceva al destruction. Odia ergo iste diversion e abhorre te ipse pro haber sequite su consilio.

.11 Secundo, tu debe abhorrer su travalio in representar te le Cruce como odiabile, proque tu lo debe preferer a tote le tresores de Egypto [Heb 11:25,26]. In ultra le Rege del Gloria te diceva que qui vole salvar su proprie vita lo perdera [Mc 8:38; Joh 12:25; Mt 10:39] e que `qui vole sequer le, e non odia su patre e su matre, su sposa, su infantes, su fratres e su sorores, si, e mesmo su proprie vita, non pote esser mi discipulo' [Lc 14:26]. Tu debe ergo abhorrer le doctrina de qui cerca de deviar tu attention de lo que te conduce al vita eterne.

.12 Tertio, tu debe odiar le facto que ille poneva tu pedes in le sentiero que porta al administration del morte. Considera qui es tu mandante e quanto incapabile ille persona esseva a liberar te de tu fardello. Le persona al qual tu habeva essite mandate pro alleviar te e cuje nomine es Legalitate, es le filio del sclava qui es de facto in stato de sclavitude insimul a su filios, e illa es representate per iste Monte Sinai, del qual tu timeva su collapso sur tu capite. Ora, si illa insimul a su infantes es in sclavitude, como pote tu expectar de illes de esser liberate? Iste Legalitate [Gal 4:2-27] non es capabile a liberar te de tu fardello. Nemo unquam poteva per ille liberar se de su fardello, e on non lo pote expectar mesmo in le futuro, proque per le obras del lege necun vivente potera unquam esser liberate de su gravamine. Ergo Sr. Sapientia Mundan es un estraniero, Sr. Legalitate un mentitor e su filio Civilitate, nonobstante su false respectabilitate, es un hypocrita e non pote adjuvar te. Crede me, il non ha alco in tote iste ruito que tu audiva de iste stultos si non le desiro de defraudar te de tu salvation, deviante te del cammino al qual io te mandava.

.13 Post isto, Evangelista clamava forte al Celo pro obtener un confirmation de lo que ille habeva dicite e con illo parolas e foco tosto emanava del monte, al pedes del qual le povre Christiano stava, tanto que ille horripilava. Ecce le parolas que on audiva: "Tote le obras del lege es sub malediction, proque il es scripte: Sia maledicte cata uno qui non observa in toto lo que es scripte in le libro del lege [Gal 3:10].

.14 Nunc Christiano non cercava altero que le morte, e ille comenciava critar lamentosemente, maledicente le momento in le qual ille habeva incontrate Sapientia Mundan, e appellante se mille vices stupide pro haber prestate attention a su consilio. Ille, in ultra, habeva multe vergonia in pensar que le argumentos de ille gentil-homine, de natura si carnal, si tosto prevaleva sur ille e causava su diversion del via juste. Dicite isto, ille se appellava de novo a Evangelista e diceva: "Senior, que pensa vos? Esque il ha sperantia? Esque io pote retornar e continuar vader verso le Porta Stricte? Esque io sera abandonate pro isto, e repulsate vergoniosemente? Io multo regretta haber prestate attention al consilios de iste homine. Potera mi peccatos esser pardonate?

.15 Evangelista: "Tu peccato es multo grande, proque per illo tu committeva duo males: tu abandonava le bon via e calcava le sentiero prohibite. Nonobstante isto le homine al Porta te recipera, proque ille ha bon voluntate pro le homines. Solmente face attention a non deviar de novo, alteremente tu perira per le via si su ira se accendera solmente un poco. Inde Christiano se volveva pro retornar, e Evangelista, post haber le basiate le surrideva e le dava su benediction pro le viage.

8. Le Porta Stricte

.1 Christiano, assi, reprendeva su cammino hastivemente. Ille non parlava plus a alcun homine durante le via e si alcuno le haberea demandate alco, ille non plus mesmo le haberea respondite. Ille procedeva como si ille velle camminar sur un terreno prohibite, e ille non se reputava ora jam secur esque ille velle ancora pervenir sur le via que antea ille habeva lassate pro sequer sr. Sapientia Mundan. Assi, post un certe tempore, Christiano arrivava al Porta.

.2 Ora super le Porta esseva scripte: "Colpa, e le porta te sera aperite [Mt 7:8]. Ergo ille colpava, plus que un vice, dicente: "Pote io entrar? Io es indigne e rebelle, ma si Ille qui hic interiormente sta, iste porta a me aperir volera, alora su laudes io elevara usque al stellas.

9. Bon Voluntate

.1 Finalmente al Porta un persona grave perveniva. Su nomine esseva Bon Voluntate e ille demandava: "Qui sta al Porta? De ubi vos veni? Que vole vos?.

Christiano: "Io es un povre peccator aggravate. Io veni del Citate del Destruction, ma io va al Monte Sion, a fin de esser liberate del veniente ira. Nam io esseva informate que le via passa justo per iste porta, io volerea saper si vos es preste a lassar me transir.

.2 Bon Voluntate: "Io lo vole con tote mi corde, ille diceva e, con isto, ille aperiva le Porta.

.3 Assi, quando Christiano transiva, le altere le dava un pulsata. Christiano diceva: "Senior, que significa isto?. Le altere diceva: "Un poco plus ultra iste Porta, on erigeva un forte castello, cuje capitano es Beelzebub. De ibi, sia ille sia celles qui es con ille tira flechas a celles qui passa per iste Porta, in le spero de facer les morir ante a prosequer le cammino. "Alora, diceva Christiano, "io jubila e tremula.

.4 Assi, quando ille habeva entrate, le homine del Porta le demandava qui le habeva adressate a vader ibi. Christiano: "Evangelista me exhortava venir hic e colpar, como io de facto faceva, e ille diceva que vos poterea dicer me que facer in ultra. Bon Voluntate: "Un Porta aperte es ponite ante te e nemo pote clauder lo. Christiano: "Nunc io pote comenciar recoltar le beneficios de mi hasardos.

.5 Bon Voluntate: "Ma proque tu veniva sol?. Christiano: "Proque nemo inter mi vicinos videva le periculo que io videva. Bon Voluntate: "Esque alcuno inter illos sapeva de tu venita?. Christiano: "Si, mi sposa e mi filios me videva primo, e illes voleva facer me retornar. Mesmo alcunes de mi vicinos me critava de retornar, ma io poneva mi digitos in le aures, e prosequeva sur mi cammino.

.6 Bon Voluntate: "Ma nemo inter illes te sequeva pro convincer te a retornar?. Christiano: "Si, sia Obstinato sia Plicabile, ma quando illes se convinceva de non poter facer plus nihil, Obstinato retornava invehente, ma Plicabile me accompaniava un poco.

.7 Bon Voluntate: "Proque ergo ille non veniva con te semper?. Christiano: "Certo nos ambulava insimul un poco, ma quando nos perveniva al Palude del Discoragiamento nos tosto labeva intra e mi vicino Plicabile se discoragiava e non voleva plus aventurar se in ultra. Ergo ille, sortiente del Palude al latere le plus proxime a su casa, me lassava conquirer iste pais toto sol. Assi io continuava sur mi cammino e ille sur le sue, ille a cercar Obstinato e io a cercar le Porta.

.8 Bon Voluntate: "Guai, povre homine, esque le citate celestial es forsan de si basse reputation pro ille tanto de non valer alcun poc hasardos pro pervenir a illo?. Christiano: "Vero io ha dicite le veritate in re Plicabile, ma si io deberea alsi dicer le veritate in re me mesme, on discoperirea que il non ha differentia inter ille e me. Il es ver que ille retornava a su proprie casa, ma anque io deviava sur le via que conduce al morte, proque io esseva persuadite per le rationamento carnal de Sapientia Mundan.

.9 Bon Voluntate: "Oh, ille adiva mesmo a te? Forsan ille consiliava a te de cercar tu reposo apud Sr. Legalitate? Illes es vero deceptores! Ma tu sequeva su consilios?. Christiano: "Si, io voleva attinger le domo de Sr. Legalitate, ma quando io perveniva al Monte que sta apud illo, le corage me lassava, proque io timeva que ille Monte poteva collaber sur mi capite: ergo io esseva fortiate a haltar me.

.10 Bon Voluntate: "Ille Monte esseva le morte pro multes, e illo essera le morte pro multe alteres: il es bon que tu fugiva ante esser lacerate a pecias.

Christiano: "In vero io non sape lo que poterea haber evenite si solmente Evangelista non me incontrava durante que io esseva immerse in le affliction. In realitate il esseva le misericordia de Deo a incontrar me de novo, contrarimente io nunquam haberea potite venir hic. Nunc, tamen ecce io ha venite, assi como io es, in vero plus meritabile del morte apud ille Monte que star nunc hic a parlar con mi Senior. Io non comprende nunc como pote io esser nonobstante isto admittite hic.

.11 Bon Voluntate: "Nos non face objectiones a alcuno qui veni hic, non importa lo que on committe. Illes non es unquam expulse [Joh 7:37].

.12 Ergo, bon Christiano, veni un poco in mi compania, e io te inseniara in re le via que tu debera percurrer. Reguarda ante te: vide tu iste sentiero stricte? Ecce le via per le qual tu debe vader. Per illo passava le patriarchas le prophetas, Christo e le apostolos e illo es tanto recte quanto un regula poterea traciar lo. Isto es le via per le qual tu debe vader.

.13 Christiano: "Ma, esque il non ha ni curvas ni deviationes, per le quales un estraniero pote perder le juste direction?. Bon Voluntate: "Si, il ha multe sentieros que se inserta in illo, e illos es torte e ample, ma tu debe distinguer le via bon de illo prave: solmente le via bon es recte e stricte [Mt 7:13,14].

.14 Inde io videva in mi sonio que Christiano le demandava si ille haberea potite adjuvar le con le fardello que ille habeva sur le dorso, proque usque tunc ille non habeva ancora potite liberar se de illo sin adjuta. Bon Voluntate alora le diceva: "In re tu fardello, sia tu contente de portar lo usque al placia del Liberation, proque solmente ibi illo cadera de tu dorso sin alcun effortio.

.15 Alora Christiano se preparava a repartir. Bon Voluntate le diceva que post un certe distantia del Porta ille haberea trovate le Domo del interprete, e cuje porta ille haberea debite colpar. Ibi ille haberea vidite cosas excellente. Assi Christiano partiva e lassava su amico durante que iste ultime le desirava bon viage.

Retro al pagina principal - Prime parte - Tertie parte