Candide, o le optimismo/Capitulo II
Lo que Candide deveniva con le bulgaros.
[modificar]Chassate del paradiso terrestre, Candide ambulava multe tempore sin saper ubi ille vadeva, plorante, altiante su oculos al celo e orientante los regularmente verso le plus belle castello ubi viveva le plus belle baronetta; ille se cubava sin cenar in le medio del campos inter duo sulcos; le neve cadeva in grosse floccos. Candide, paralysate con frigido, ambulava con difficultate usque le citate vicin appellate Valdberghoff-trarbk-dikdorff, sin moneta e moriente de fame e fatiga. Tristemente ille se arrestava al porta de un taverna. Duo homines vestite de blau le observava.
“Camerada”, diceva uno de illes, “ecce un juvene homine robuste e que ha le statura requirite”.
Illes se approximava a Candide e le invitava a prander multo cortesemente.
“Seniores”, diceva Candide con un modestia incantator, “vos me face un grande honor sed io non ha moneta pro pagar mi parte”.
“Ah! Senior”, diceva uno del homines in blau, “le homines con vostre apparentia e merito non debe pagar. Non es vos cinque pedes e cinque pollices?”
“Si, Senior, illo es mi statura”. diceva ille facente un reverentia.
“Ah, Senior, sede vos al tabula, nos non solmente pagara pro vos, sed nos non permittera que un homine como vos non ha moneta; le homines existe solmente pro succurrer se mutualmente”.
“Vos ha ration”, diceva Candide, “illo es lo que Senior Pangloss me semper diceva e io vide que toto es pro le melior”.
Le duo le proposa alicun scutos que ille accepta, e quando ille vole firmar un quitantia, illes refusa e totes se sede.
“Non ama vos teneremente?”
“Oh! si”, responde ille, “io teneremente ama Senioretta Cunégonde”.
“No”, dice uno, “nos vos demanda si vos non teneremente ama le rege del bulgaros”.
“Non del toto proque io non le ha jammais vidite”.
“Como! ille es le plus amabile rege e nos debe biber a su sanitate”.
“Oh! Con multe placer, Seniores.” E ille bibe.
“Basta,” dice on a ille, “vos es ora le appoio, supporto, defensor e heroe del bulgaros. Vostre fortuna e vostre gloria es assecurate”.
Immediatemente illes carga su pedes de ferros e le conduce al regimento. On le face girar a dextra, a sinistra, altiar le bacchetta, sortir le bacchetta, punctar le fusil, facer foco, accelerar le passo, e ille recipe trenta colpos de fuste; le die sequente ille face le exercitio un poco minus mal e non recipe plus de vinti; le tertie die ille recipe solmente dece e su cameradas le reguarda como un prodigio.
Le stupefacte Candide non ancora comprendeva multo ben proque ille era considerate un heroe. Un belle die de primavera ille decideva de ir promenar se, ambulante directemente ante ille mesme, credente que ille era un privilegio del specie human, e etiam del specie animal, poter servir se de su gambas como ille le placeva. Ille habeva solmente ambulate duo legas quando ille era approximate per quatro altere heroes alte de sex pedes que le ligava e le portava in prision. Illes le demandava, per procedura juridic, lo que ille prefereva inter esser fustigate trenta-sex vices per tote le soldatos del regimento e reciper simultaneemente dece-duo ballas de plumbo in le cerebro. Ben que ille inutilemente diceva que le voluntates human es libere e que ille non voleva ni un cosa ni le altere, ille era fortiate a prender un decision; ille se resolveva, in despecto del dono de Deo nominate “libertate”, a esser fustigate trenta-sex vices; ille indurava duo rondas. Le regimento era componite de duo mille homines, lo que significava pro ille quatro mille colpos de bacchetta que exponeva su musculos e nervos del nuca al podice. Justo ante que le tertie ronda comenciava, Candide, que non poteva supportar plus, supplicava que illes habeva le generositate de rumper su cranio; le favor era concedite; illes banda su oculos e le face genicular. Le rege del bulgaros passa in iste momento e se informa del crimine del patiente; e proque iste rege era un grande genio, ille comprendeva, gratias a lo que ille apprendeva super Candide, que Candide era un juvene metaphysico multo ignorante del cosas de iste mundo, e le rege le gratiava con un clementia que era laudate in tote le jornales e per tote le seculos. Un brave chirurgo le curava in tres septimanas con le emollientes inseniate per Dioscorides. Su pelle comenciava a reformar se e ille poteva ambular de nove quando le rege del bulgaros dava un battalia al rege del avaros.