Candide, o le optimismo/Capitulo VI
Como on faceva un belle autodafé pro impedir tremores de terra e como Candide esseva colpate al podice[modificar]
Post le tremor de terra que habeva destruite tres quartieros de Lisboa, le sagios del paise non trovava un modo plus efficace de impedir ruina complete que dar al populo un belle autodafé; le universitate de Coimbra habeva decidate que le lente ardimento de alicun personas, in un grande ceremonia, esseva un solution infallibile pro impedir que le terra treme.
Consequentemente, on habeva arrestate un biscayano pro haber maritate su madrina, e duo portugueses que habeva jectate le lardo de un galletto que illes habeva mangiate. Post le cena, le doctor Pangloss e Candide esseva ligate: le prime pro haber parlate, le secunde pro haber ascoltate con un aere de approbation. Le duo esseva ducite separatemente in appartamentos extrememente fresc e non incommodate per le sol. Post octo dies illes esseva vestite con un sambenito e lor testas esseva ornate con un mitra de papiro. Super le sambenito e mitra de Candide esseva pingite flammas invertite e diabolettos sin ungulas ni cauda; illos de Pangloss, del altere parte, habeva ungulas e caudas e su flammas esseva recte. Illes ambulava in procession con iste vestimentos e audiva un sermon multo pathetic sequente de belle musica in faux-bourdon. Candide recipeva colpos al podice in cadentia con le canto. Le biscayano e le duo homines que non mangiava lardo esseva ardite e, in despecto del usage, Pangloss esseva pendite per le collo. Ille mesme die, le terra tremeva de nove con ruito terribilemente potente.
Candide, espaventate, stupefacite, disconcertate, saguinante multo, palpitante multo, se diceva a ille mesme: "Si isto es le melior mundo possible, que son le alteres? Colpos al podice io pote acceptar, le bulgaros me tractava assi; sed o mi car Pangloss! le plus grande philosopho, debeva io vider vostre execution e non saper proque? O mi car anabaptista! le melior homine, debeva vos necar in le porto? O seniora Cunégonde! Joiel del juvene feminas, debeva on aperir vostre ventro?"
Ille gesticulava, potente a pena star, sermonate, colpate al podice, absolvite, benedicite, quando un vetule femina le abbordava dicente: "Mi filio, prende corage e seque me."